روزانه میلیون‌ها نفر از آسانسور استفاده می‌کنند. شاید شما هم در روز یکی، دو بار سروکارتان به آسانسور می‌افتد. در ایالات‌متحده روزانه30 میلیون نفر در 58 هزار آسانسور در نیویورک جابه‌جا می‌شوند. شاید کمی غیرعادی به‌نظر برسد که لحظاتی را در یک فضای کوچک با دیگران شریک باشید. در چنین موقعیتی اغلب ما سعی می‌کنیم حضور دیگری را در این فضا نادیده بگیریم و سکوت کنیم که البته به‌نظر می‌رسد این رفتار غریزی به‌شدت ریشه‌دار است. محصور شدن در فضایی با افراد غریبه می‌تواند آنها را عصبی و متشنج کند، بنابراین اغلب افراد به‌صورت ناخودآگاه کارهایی انجام می‌دهند تا این تضاد کمتر شود مثلا اینکه تماس چشمی برقرار نمی‌کنند. درست است که میانگین حضور افراد در آسانسور طی روز کمتر از 2 دقیقه است اما در این مدت کوتاه هم رفتار هرکدام از ما در چنین محیطی چیزهای زیادی درباره ما بروز می‌دهد. بهتر است 10 رفتاری که احتمال بروز آن در آسانسور بیشتر است را با هم مرور کنیم و در ادامه برخی رفتارهای عجیب که در آسانسور رخ می‌دهد را بخوانیم.

 

 

حالا آیا واقعا موبایل آنتن دارد؟

جالب اینجاست که اغلب در آسانسور موبایل‌ آنتن نمی‌دهد. گاهی اوقات افراد با این حرکت می‌خواهند بگویند شخص مهمی هستند و حسابی سرشان شلوغ است و اگر مکالمه‌ای داشتند نباید ناراحت شوید. این فعالیت نوعی واکنش برای ایجاد آرامش در وضعیت استرس‌زاست.

 

 

فکر نمی‌کنید ایستادن با دستان باز احساس بهتری ایجاد می‌کند؟

این شکل از دست به سینه ایستادن نوعی ایجاد مرز در برابر آنهایی است که در آسانسور هستند. درحالی‌که وقتی افراد کمی دست‌شان باز باشد، نشان می‌دهند نسبت به سایر افراد حس خوبی دارند. اما دست به سینه ایستادن نشان می‌دهد که فرد نمی‌خواهد هیچ نوع ارتباط کلامی در آسانسور داشته باشد.

 


 

 آیا این کار نشان‌دهنده اضطراب زیاد نیست؟

ور رفتن با محتویات داخل کیف یا ورق زدن روزنامه یکی از قدیمی‌ترین راه‌های پرت کردن حواس است. با این کار فرد می‌خواهد دیواری بین خود و دیگران ایجاد ‌کند. این حالت نوعی واکنش عصبی را بروز می‌‌دهد. در واقع فرد با این کار می‌خواهد خود را آرام کند.

 

 

چرا فهرست همه کارهایی که باید انجام شود بلند بلند می‌گویید؟

با خود حرف زدن حرکتی است که با آن فرد تمام روز خود را مرور می‌کند، اینکه چه کار کرده، چه کارهایی مانده و... افرادی که با خود حرف می‌زنند معمولا به کفش‌های‌شان زل می‌زنند و از تماس چشمی خودداری می‌کنند. آنها این پیام را انتقال می‌دهند که تهدیدی برای دیگران نیستند.

در این حالت بهتر است حواستان به نزدیک بودن‌‌ به‌دیگران باشد

برخی افراد سرشان را بالا گرفته، شانه‌ها را به عقب داده و پاهای‌شان را صاف قرار می‌دهند. در اصطلاح این افراد به شکل عصا قورت داده می‌ایستند. آنها در اصل اشخاصی خودآگاه لقب می‌گیرند. این افراد زمانی که آسانسور خلوت هم هست همین‌گونه می‌ایستند.

 

این حالت نوعی پنهان کردن استرس است

این اتفاق معمولا در بین آقایان می‌افتد زیرا اغلب آنها شلوارهای جیب‌دار می‌پوشند. در این حالت فرد نوعی ناامنی را القا می‌کند حتی اگر در واقع اینگونه نباشد.  وقتی دو آقا مقابل هم قرار می‌گیرند درحالی ‌که یکی از آنها دست در جیب دارد،  فرد با خودش می‌گوید نکند از جیبش وسیله خطرناکی بیرون بیاورد؟!

در این حالت فرد خود را آسیب‌پذیر نشان می‌دهد

برخی افراد بدون توجه و به‌صورت غیرعمدی دست‌هایشان را در آسانسور تکان می‌دهند. این حالت باعث می‌شود دیگران خودشان را جمع کنند و به نوعی در حالت انقباضی قرار بگیرند که این پیام آسیب‌پذیری را القا می‌کند. در این وضعیت خیلی از افراد برگه‌های کاری یا کیف‌‌شان را جلوی خودشان نگه می‌دارند.

اگر در را در این حالت بگیرد زودتر بیرون می‌رود؟

این قبیل افراد این پیام را می‌دهند که باید نخستین نفری باشند که هنگام باز شدن در، از آسانسور خارج ‌شوند. این حالت نشان‌دهنده بی‌توجهی نسبت به اطرافیان است. فردی که دستش را به در آسانسور گرفته با خودش فکر می‌کند اگر در را به این شکل بگیرد زودتر می‌تواند از آنجا خارج شود.

اینجوری یک نفر از در مراقبت می‌کند

برخی افراد راست و مستقیم جلوی در می‌ایستند مثل گروه سرود بچه‌ها! آنها می‌خواهند از دیگران فاصله بگیرند و به در خروج آنقدر نزدیک باشند که به محض باز شدن در از آن خارج شوند،گویا نگهبانان ورودی آسانسور هستند.

لزومی ندارد انرژی خاصی استفاده کند

آنهایی که به در تکیه می‌دهند اغلب افرادی هستند که در طبقه آخر ساختمان زندگی یا کار می‌کنند. آنها بسیار آرام هستند و در عین حال نمی‌خواهند خودشان را درگیر کنند. به این ترتیب این افراد نشان می‌دهند که خسته هستند یا نیازی نمی‌بینند انرژی‌ خود را کنترل کنند.